humor

Olaf de Landell, een van mijn alltime favoriete schrijvers van boeken met een heleboel humor . Ik las dit boekje na jaren weer afgelopen week , en lag wéér in een deuk! Hier klein stukje als voorbeeld:
"Bij het grote monumentale hek had van Dalen zijn hond streng aangekeken en gezegd: "Zitten Bibi! En wachten tot de baas terugkomt!"
Toen had Bibi zijn tong binnengehaald en verstandig opgeblikt naar het schrale ouwelijke mannetje, en hij had zijn achterlijf demonstratief tegen de aarde gedrukt. Van Dalen had geen ogenblik geloofd dat de hond deze houding zou durven opheffen voor de terugkomst van zijn baas. Hij was de oprijlaan ingelopen en had tot slot nog eens omgekeken naar Bibi, welke groot en kalverachtig voor het hek zat trouwe ogen te zetten, waar hij niets van meende; want hij was net zo listig als zijn baas. Dat was het enige wat ze gemeen hadden. Overigens was Bibi veel opgewekter en luchtiger van levensopvatting , wat hij misschien geërfd had van de dame waarnaar hij genoemd was. Want zelfs een schriel karkasje met een bolhoed en pijpesteel-benen kan een ongelukkige liefde koesteren voor een vrijmoedige dame met veel te blond haar en zwart satijnen dessous.
Bibi zat dus voor het hek. Tot hij zeker meenden te mogen aannemen dat de baas verdwenen was. Toen zwette hij zich in beweging en ging op snor binnen het hek.
Er was allereerst en gek huisje met een laag dak en dichte deuren en ramen. Bibi meende beslist enige malen te moeten blaffen. Hij liep er omheen. Aan de achterkant vond hij een corpulente poes, welke hij volgens alle regelen van hondse hoffelijkheid begroette.
Toen de poes kortademig in een berk zat, met een staart als een kerstboom en weggegleden oren, vervolgde Bibi zijn weg en maakte zich verderop nuttig door de molshopen uit te graven. Wel werd hij hierin gestoord door een vervelende man met een ribbeltjes broek en een opgeheven hark,die barse dingen krijste, doch er waren gelukkig zoveel molshopen dat Bibi zich nog elders behulpzaam kon tonen.
Er was ook een heerlijke vijver waarin hij wat geplensd had, maar toen was de luiddruchtige man weer gekomen , ditmaal met nog bozer woorden en een steen, waarvoor onze held noodgewongen had moeten wijken. Daarna had hij met zichzelf gedanst op een grasveld. Er was een merel geweest die naar zich liet happen, en een verdwaalde kip, welke ontzettend had moeten lachen terwijl ze zich uit zijn nabijheid huiswaards spoedde.
Bibi begreep best dat het dansen van hem een der successen van het seizoen was, en hij had met alle ijver waarover hij beschikte in afwezigheid van zijn baas een overdreven gulle reprise gegeven van zijn pas afgewerkte programma.
Maar wat wordt je moe van dansen he?! Vooral tweemaal achter elkaar he?! Hij was in slaap gevallen in een bos struiken met rode en rose bloemen eraan.Daar had hij gelegen en gedroomd,tot sluipende voetstappen over het gras schuifelden en ritselden aan zijn oren....................... enz enz ;-)
Stukje uit 'In het hol van de tamme leeuw'