je hebt van die dagen...

Vanmiddag gebeurde Dineke wat nog nooit is gebeurd:Onze Colin was kwijt!Wat een stress ineens! Nog even voor het werk het bos in met de hondjes,Justin en Colin stonden samen ergens aan te snuffelen en bleven wat achter dus roepen,Justin kwam meteen,ze kijkt weer om: geen Colin! Dat kan niet, net stond hij daar nog.........Weg! Roepen, fluiten, terug lopen.... niks! Terug naar de auto of hij daar soms was heen gelopen... niks! Weer terug naar waar hij voor het laatst gezien was, niks. Ik werd gebeld Colin is weg!,schrik!!!, scoot meteen gepakt om spoorslags te gaan meezoeken, maar toen kwam het verlossende telefoontje. Gevonden!Pffffffff Hij stond gewoon midden op een eerder genomen pad om zich heen te kijken of iemand hem aub kwam halen! Na enig roepen dacht ie duidelijk: o daar zijn ze, komen ze hier heen of moet ik echt daarheen.... Pfffffffff , koffie om bij te komen hoor!!

Morgen een begrafenis, en zondag met Geisli naar de nakomelingendag. Het gaat zo echt wel erg op en neer met de gevoelens, en allemaal in 1 weekend.....