Daarstraks hoorde ik wat bij de brievenbus, en Alaska stoof meteen de donkere gang in : post???! Ik zag wat hangen in de brievenbus, en ze sprong omhoog om 'het' eruit te trekken. Er volgde een plof....toen even wat gestommel, en ze kwam terug de kamer in met een gezicht van 'ehhh moeilijk!!!' Dus wij : goed zo!! ga maar halen! Zij terug, er klonk een hoop zacht gejammer en geworstel, wat gesleep........weer wat zacht gefrustreerd gejammer.En ineens was mijn kleine hulphond-in-dop terug met heel triomfantelijk de nieuwe superdikke zware postorder catalogus in haar bek, die ze me keurig in de hand aangaf! Sjeee zeg! Wat knap!!, het leverde haar uiteraard een hoop gejuich en beloon-koekjes op!
Van de week ging het een pietsje anders. Ik kon nog met de scoot weg, maar vanwege de kou had ik over mijn kleding een XXL skibroek aangetrokken. Eenmaal weer thuis moest dat ding weer uit, dus ik roep : wie komt er even trekken?! 2 liefhebbers èn een supporter Sheltie kwamen aanhollen. Ik wapper alvast met 2 over mijn schoenen stekende stukjes pijp: trekken!! tukketukkketuk *!! Fellow grijpt de ene en Alaska de andere, en op mijn entousiaste: jaaaaaaaaaaaaaaaa tukkketuktuk, begint Fellow vrolijk die pijp 'dood' te schudden. Alaska laat accuut haar pijp los en gaat leuk helpen.Ik krijg de slappe lach, en Justin supportert met volle energie.......: puinhoop! LOL
Uiteindelijk heb ik het ding zelf uitgekregen, waarna Fellow de broek triomfantelijk meesleepte naar de kamer: hij had hem!!! Ik kreeg hem daarna netjes aangereikt.......Ach ja, ook helpers hebben hun slappelach dagen!!
*Nee geen kippendialect,maar mijn met hoge stem hondjes-oppeppende versie van tuck=trek. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten