Ze komen je leven binnen als pup, je probeert ze op te voeden tot gewoon aardige medebewoners van deze wereld(niks moeilijks of wetenschappelijks, maar gewoon ontspannen en met 'common sense'). Je zet ze als pup bij iedereen op schoot(mensen zijn leuk!), neemt ze overal mee naar toe(de wereld is leuk!)en eenmaal volwassen,en meestal veel afstandelijker geworden, pluk je daar de vruchten van gedurende hun hele leven.Ze wonen bij je en delen in alles wat je leven brengt, en je vindt dat heel gewoon.
Zo hebben al heel veel honden ons leven gedeeld,al vanaf peuter hoorden ze bij mijn wereldbeeld.Soms 1,maar meestal met 2,3 of 4 tegelijk. Natuurlijk komen er ook moeilijke periodes als er iets mis blijkt met je beste vriendje, en je er afscheid van moet nemen.Dan staat de wereld even stil en heb je veel verdriet van het gemis.Maar meestal overheerst het genieten en het plezier wat je met elkaar hebt. Wij houden geen honden,wij houden ván honden, en dat is een groot verschil!
En dat gevoel wil ik terug!Het laatste jaar ging zoveel niet goed en is er veel narigheid geweest. Nu weer de zorgen om Fellow......
OK het hoort allemaal bij het hebben van huisdieren waar je voor verantwoordelijk bent, maar soms wordt het een beetje veel.
1 opmerking:
Ik duim voor jullie, sterkte.
Een reactie posten